Όσα κι αν πει ή γράψει κανείς για τα νερά της Ευρυτανίας, πάντα θα είναι λίγα. Το σχέδιο «Εύρυτος», δηλαδή η μεταφορά των υδάτων του Καρπενησιώτη και του Κρικελλοπόταμου προς την Αθήνα, δεν είναι μια πρόταση και μια τεχνική λεπτομέρεια. Είναι το ξεχείλισμα του ποτηριού.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε ποτάμι και κάθε ρέμα της Ευρυτανίας έχει ήδη δεχθεί, για χρόνια, τη σφοδρή επίθεση μικρών και μεγάλων συμφερόντων και «εκτροπών». Δεκάδες έργα και αιτήσεις για ΜΥΗΕ σε κάθε ρέμα και για αντλησιοταμιεύσεις στη Λίμνη Κρεμαστών, έργα που ξεφυτρώνουν χωρίς κανένα σχεδιασμό, χωρίς οικολογική φέρουσα ικανότητα, χωρίς σεβασμό στη φύση και στο τοπίο.
Ο χάρτης της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) [https://geo.rae.gr/?lon=21.89547340231526&lat=38.98185186521439&zoom=11] δείχνει ξεκάθαρα τι συμβαίνει. Η Ευρυτανία υφίσταται, στα χαρτιά και σταδιακά στην πράξη, μια άγρια και άδικη διαχείριση. Η Ευρυτανία που, σύμφωνα με το Περιφερειακό Χωροταξικό Σχέδιο της Στερεάς Ελλάδας, έχει χαρακτηριστεί ως Περιφερειακό Πάρκο Αμιγούς Ορεινής Φύσης και ως τόπος Ορεινής Μεσογειακής Παραδοσιακής Κληρονομιάς.
Είναι λοιπόν ώρα να μιλήσουμε καθαρά: Είμαστε ενάντια στην υφαρπαγή, στην απορρύθμιση, στη λογική του «ό,τι περισσεύει από τον τόπο, να το στείλουμε αλλού». Αυτό που χρειάζεται είναι μια ορθολογική, βιώσιμη και οικολογικά υπεύθυνη πολιτική για τα νερά. Όχι στην εμπορευματοποίηση και στα σχέδια για άναρχες «εκτροπές» ρεμάτων και ποταμών, χωρίς διαβούλευση και χωρίς κοινωνική συναίνεση.
Τα νερά της Ευρυτανίας είναι μέρος της ταυτότητάς μας και του φυσικού οικοσυστήματος. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αντιμετωπίζονται ως πλεόνασμα προς διάθεση.
Στέφανος Σταμέλλος