Διαβάζουμε: «η Ειδική Γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Μαριάνθη Δημοπούλου ενημέρωσε τους νεοκλεγμένους αιρετούς για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων, τονίζοντας ότι την ε π ό μ ε ν η τ ε τ ρ α ε τ ί α θα τεθεί σε πλήρη εφαρμογή το κανονιστικό πλαίσιο για τα αδέσποτα ζώα με σκοπό την αποτελεσματική διαχείριση με μείωση του πληθυσμού των αδέσποτων και σωστή διαχείριση των υπαρχόντων.» https://www.eetaa.gr/nea-anakoinoseis/enimerotiki-diimerida-tis-kede-gia-tous-neoeklegentes-kai-epaneklegentes-dimarchous-nisiotikon-dim/
Από τετραετία σε τετραετία λοιπόν. Ας κάνουμε υπομονή. Όμως χωρίς την ολόπλευρη ενημέρωση και την αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας δεν πρόκειται να επιτευχθεί κανένας στόχος και να λυθεί το πρόβλημα των αδέσποτων στη Λαμία και σε κάθε πόλη και δήμο. Τολμώ να πω ότι η κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας είναι αρκετά πίσω από αυτό που θα ήθελε κανείς στην αντιμετώπιση και στην διαχείριση των αδέσποτων και των δεσποζόμενων ζώων. Το ζήτημα βέβαια είναι τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει.
Ο στόχος είναι το αυτονόητο: Η σταδιακή μείωση του αριθμού των αδέσποτων – μέχρι να μηδενιστεί ο αριθμός! Να γίνει με οργανωμένο τρόπο, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και των φιλοζωικών οργανώσεων, επιβάλλοντας -ΤΩΡΑ και όχι την επόμενη τετραετία- την εφαρμογή του νόμου και καλλιεργώντας την κουλτούρα της πραγματικής αγάπης και του σεβασμού στα δικαιώματα των ζώων. Όλων των ζώων! Τέτοια μέτρα, όπως ο έλεγχος με την πλήρη σήμανση (τσιπάκια) και καταγραφή των ζώων συντροφιάς, το Μητρώο των Ζώων συντροφιάς σε κάθε δήμο και η στείρωση, προβλέπονται από τη νομοθεσία. Με λίγα λόγια ο κάθε Δήμος θα έπρεπε να έχει ήδη πλήρη εικόνα και ΑΠΟΛΥΤΟ έλεγχο στον αριθμό των δεσποζόμενων και αδέσποτων σκύλων στην γεωγραφική του έκταση. Ο νόμος δεν είναι σημερινός. Ισχύει πολλά χρόνια, αλλά δεν εφαρμόζεται. Και το ερώτημα είναι: γιατί δεν εφαρμόζονται και γιατί δεν ελέγχονται όσοι δεν συμμορφώνονται. Ακούσατε ποτέ κάποιο πρόστιμο από την Δημοτική Αστυνομία για την μη τήρηση του νόμου;
Έχω την άποψη ότι ακόμα και οι φιλοζωικές οργανώσεις πρέπει να αλλάξουν τη ρητορική τους και να επιμείνουν στη ρίζα του φαινομένου, με όρους πρόληψης και όχι καταστολής. Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι -και παραμένει- η μείωση του αριθμού των αδέσποτων∙ και όχι τόσο η ίδια η φροντίδα για τα αδέσποτα. Ο πολλαπλασιασμός κατάντησε λερναία ύδρα. Το βάρος του ελέγχου ανήκει πρωτίστως στον εισαγγελέα και στην αστυνομία, που καλούνται να εποπτεύσουν την εφαρμογή του νόμου. Όμως, ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης ανήκει στους δήμους και στη δημοτική αστυνομία. Η εμπειρία γενικά λέει ότι δεν αρκεί η στείρωση μόνο των αδέσποτων. Πρέπει να επιμείνουμε στη στείρωση και των δεσποζόμενων. Επειδή πολλοί επικαλούνται το κόστος στείρωσης -και πράγματι είναι σημαντικό για πολλές οικογένειες- θα μπορούσε οι δήμοι με κάποια προγράμματα να επιδοτήσουν αυτή την καμπάνια στείρωσης ελαφρύνοντας με κάποιον τρόπο το κόστος για τους ιδιοκτήτες. Ίσως θα μπορούσε να το κάνει η ίδια η πολιτεία και το υπουργείο. Στη βάση αυτή θα μπορούσε να γίνει ένας ήπιος και ειλικρινής οργανωμένος διάλογος, χωρίς ακρότητες, να μπουν οι στόχοι και να εφαρμοστούν προγράμματα μετρώντας τα αποτελέσματα. Το φαινόμενο είναι πανελλαδικό και δεν αντιμετωπίζεται τοπικά ή αποσπασματικά.
Τέλος, η ενημέρωση των πολιτών και των νέων ανθρώπων δεν πρέπει να σταματάει μόνο στην αγάπη για τα ζώα συντροφιάς, αλλά να επεκτείνεται κατά προτεραιότητα στο τι σημαίνει υιοθεσία, τι ευθύνες έχει όποιος υιοθετεί ένα ζώο συντροφιάς και τι λέει ο νόμος. Είναι απαραίτητο να γίνονται ημερίδες και συνέδρια με το θέμα αυτό, ανάλυση της νομοθεσίας και των μέτρων για μια ολοκληρωμένη αντίληψη, σεβασμό και σωστή αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των ζώων.
Άρα: ενημέρωση, ενημέρωση και πρόληψη, αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας -όχι άλλη καθυστέρηση!- με ήπιο και ειλικρινή οργανωμένο διάλογο, χωρίς ακρότητες.
Στέφανος Σταμέλλος
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos