Ολοκληρώθηκε η εκλογική διαδικασία στην αυτοδιοίκηση. Το αποτέλεσμα στην Λαμία ήταν από καιρό αναμενόμενο. Σε ό,τι αφορά την νέα κατάσταση, να επισημάνουμε ότι ο εκλογικός νόμος διαμόρφωσε τη σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου με τρεις μόνο παρατάξεις, οι οποίες για μια πενταετία πρέπει να προσπαθήσουν για την σωστή και παραγωγική λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου και του Δήμου συνολικά.
Να επισημάνουμε επίσης ότι οι περισσότεροι δημοτικοί σύμβουλοι που εκλέχτηκαν, οι 20 στους 35, έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν, πολλοί από τους οποίους έχουν υπηρετήσει σε θέσεις ευθύνης. Στην πράξη οι ίδιοι άνθρωποι «ανακατεύτηκαν» στις δύο παρατάξεις. Και η απλή λογική λέει πως πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι.
Κατά τα άλλα, κοιτάξτε γύρω σας και δείτε πώς διαμορφώθηκαν τα αποτελέσματα. Δυστυχώς μια φορά ακόμα οι δυνάμεις των ποικίλων σκοπιμοτήτων, οι κομματικές συνήθειες και η καθεστωτική κουλτούρα, οι δυνάμεις εκείνες που επιδιώκουν κάθε φορά να μας στοιχίζουν πίσω από φέουδα, οδήγησαν και αυτή τη φορά τις εκλογές. Ουσιαστικά ήταν μια μονομαχία μεταξύ των δύο βασικών υποψηφίων, σε ένα ιδιαίτερα πολεμικό κλίμα «χωρίς περιεχόμενο». Πολλοί το είπαν τοξικό. Όσοι δε από τους πολίτες ένιωσαν να τους καίει η φλόγα του εκλογικού συστήματος, που δεν είδαν να ανοίγεται κάτι διαφορετικό, κάτι που θα αλλάξει την καθημερινότητά τους, που δεν ένιωσαν την ελπίδα να έρχεται, ΑΠΕΙΧΑΝ. Η αποχή μαζί με τα άκυρα-λευκά ανήλθε σε 39,23%. Ένα μεγάλο τμήμα της είναι η λεγόμενη σιωπηλή διαμαρτυρία της απογοήτευσης και της αμηχανίας.
Το δημαρχοκεντρικό σύστημα, που επιβλήθηκε χρόνια τώρα, και βάθυνε περισσότερο με την τελευταία τροποποίηση του νόμου για την Αυτοδιοίκηση, δεν επιτρέπει κανέναν δημοκρατικό σχεδιασμό και προγραμματισμό, καμιά συμμετοχή, κρατώντας τον πολίτη για πέντε χρόνια στην γωνία. Οι δημοτικοί σύμβουλοι -και εύχομαι να βγω ψεύτης- δεν θα είναι παρά κομπάρσοι και άβολα όντα των αποφάσεων, που θα εκπορεύονται από τους «συμβούλους» του δημάρχου, από τους αόρατους μηχανισμούς και το μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας, της κυβέρνησης.
Όμως οι εκλογές πέρασαν. Τα προβλήματα είναι πάλι εδώ και οι ελεύθερες συνειδήσεις μπορούν να συσπειρώνονται και να συναντώνται αενάως μέχρι ν’ αλλάξουν οι συνθήκες και οι νοοτροπίες, μέχρι να αλλάξουν οι καλπονοθευτικοί και άδικοι νόμοι. Ως τότε χρειάζεται αγώνας. Αγώνας για τα αυτονόητα. Η λαϊκή παρουσία και συμμετοχή, έστω και χωρίς θεσμικό ρόλο, είναι απαραίτητη. Κι αυτό πρέπει να απασχολήσει και να γίνει αντικείμενο συζήτησης με έναν τρόπο, το δυνατόν συντομότερο. Ίσως είναι να μια διέξοδος, για τα αδιέξοδα που μπορεί να προκύψουν για πολλούς λόγους.
Στέφανος Σταμέλλος
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos/