Οφείλω κάποιες εξηγήσεις -περισσότερο ίσως στον εαυτό μου- για την απόφαση να μην συμμετάσχω ως υποψήφιος σ’ αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτό γιατί κάποιοι λένε «έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια λες». Και επειδή έχω μάθει να μην κρύβω πολλά, η αλήθεια είναι ότι δεν ταλαντεύτηκα πολύ.
Η αυτοδιοικητική μου πορεία ξεκινάει το 1990 όταν προτάθηκα από τον τότε ενιαίο Συνασπισμό να είμαι υποψήφιος στη Λαμία στον συνδυασμό του αείμνηστου Παπαδήμα και εκλέχτηκα, στην αρχή ως συνεργαζόμενος και ανεξάρτητος στη συνέχεια, μαζί με τους άλλους δύο. Από τότε κράτησα μια στενή επαφή και σχέση με τα δημοτικά και τα περιφερειακά αυτοδιοικητικά δρώμενα. Στα δύο βιβλία μου αποτυπώνεται με έναν τρόπο αυτή η σχέση. Στις δημοτικές εκλογές είχα κάποια διαλείμματα, αυτό που λέμε και στην προπόνηση «διαλειμματικές». Όπως και τώρα. Άλλο αν, από κάποια χρόνια και μετά, οι διαλειμματικές γίνονται υποχρεωτικές…
Από το 2005 συμμετείχα στην συγκρότηση και λειτουργία ανεξάρτητων/αδέσμευτων δημοτικών κινήσεων, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει να χαρακτηρίζεται από τις αρχές της ανεξαρτησίας και του αδέσμευτου, γιατί έτσι μόνο μπορεί να πλησιάσει την γνήσια δημοκρατία, την άμεση δημοκρατία και την συμμετοχή. Συμμετείχα στην συγκρότηση της Παρέμβασης Πολιτών το 2005 και της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών το 2009. Συνειδητή επιλογή η αποχώρηση όταν δόθηκαν προτεραιότητες στις κομματικές ταμπέλες και στις προσωπικές ατζέντες/φιλοδοξίες ακυρώνοντας τις βασικές αρχές. Κι αυτή η επιλογή δεν είναι ζήτημα σωστού ή λάθους. Είναι ζήτημα ελευθερίας. Γιατί κανείς δεν μπορεί να κρίνει με βεβαιότητα ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Ο δρόμος μέσω της ελευθερίας όμως είναι ο μόνος σωστός δρόμος να φθάσουμε κάποτε στο σωστό και στο αληθινό.
Ποτέ δεν διεκδίκησα θέση «επικεφαλής», αν και πιστεύω ότι είχα και την εμπειρία και τις αυτοδιοικητικές γνώσεις, ως παλιός δημοτικός σύμβουλος και ενεργός πολίτης. Θεωρούσα ότι πρέπει να προωθούνται συνδημότες μας στην ενεργό δράση με κάθε τρόπο, και με ρίσκο, αλλά και νεότεροι σε ηλικία με όσο γίνεται φρέσκιες ιδέες προσαρμοσμένες στην εποχή που διανύουμε, μακριά από τα στερεότυπα και τα κλισέ που κουβαλάμε εμείς οι παλιότεροι. Αυτό ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα… γιατί πάντα ελπίζεις.
Τελικά θεωρώ ότι στην αυτοδιοίκηση σήμερα, δυστυχώς, αναπαράγεται σε όλη την κλίμακα, μέχρι και τον πιο μικρό δήμο, το κεντρικό πολιτικό κλίμα και ο κάθε δήμος λειτουργεί ως κακέκτυπο της Βουλής. Και όλα αυτά με το μάτι στις βουλευτικές εκλογές. Η απουσία του κάθε κόμματος από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές -με την ευλογία και του εκλογικού νόμου- καταγράφεται ως αδυναμία να στελεχώσει ψηφοδέλτιο. Το ερώτημα είναι: έχει τίποτα να κερδίσει μέσα σ’ αυτό το κλίμα η τοπική κοινωνία; Φυσικά όχι. Αντίθετα οδηγούνται στην αδράνεια και την περιθωριοποίηση πολλοί αξιόλογοι πολίτες, ισοπεδώνονται αξίες, καταπιέζονται συνειδήσεις, εγκλωβίζονται δημότες μέσα σε λογικές και πρακτικές, που δεν θα ήθελαν ίσως να τις υπηρετήσουν. Αντίστοιχα στελεχώνουν ψηφοδέλτια άνθρωποι των μηχανισμών, των σκοπιμοτήτων και των συμφερόντων. Το σημαντικότερο, οι νέοι άνθρωποι, στους οποίους ανήκει το μέλλον, αυτοί που πρέπει να δημιουργήσουν το όραμα της πόλης, του δήμου, του νομού, αγνοούνται ή μένουν στο περιθώριο αρνούμενοι πολλές φορές οι ίδιοι να συμβιβαστούν με το κατεστημένο.
Γι’ αυτό υποστηρίζω με έμφαση ότι η Λαμία -και η κάθε Λαμία- έχει ανάγκη από μια ανεξάρτητη δημοτική προσπάθεια, η οποία να συσπειρώνει τις αυτόνομες ελεύθερες αγωνιστικές συνειδήσεις, που δε δεσμεύονται από κόμματα και άλλα συμφέροντα. Η περιθωριοποίηση και η ιδιώτευση αξιόλογων συμπολιτών μας μπορεί να σταματήσει, σ’ ένα βαθμό, μέσα από διαδικασίες, στις οποίες δεν θα νοιώθει ο καθένας την «κηδεμονία» και δεν θα σπάει τα μούτρα του πάνω σε προαποφασισμένες θέσεις, σε φανερά ή αόρατα «χρίσματα», σε αδιαφανείς σκοπιμότητες και στις «γραμμές» των κομμάτων. Δεν θα νοιώθει την ανάσα αυτών που διαθέτουν «μηχανισμούς», έστω υποτυπώδεις, να τον ελέγχουν και να τον κατευθύνουν. Συσπειρώσεις χωρίς ταμπέλες και ιστορικές αναφορές, χωρίς προαπαιτούμενα, αλλά μόνο με διάθεση και αποφασιστικότητα να εκφραστούν φρέσκες ιδέες.
Μέσα στο ισχυρό αυτό αντιδημοκρατικό σύστημα και κλίμα είναι πολύ δύσκολο να έχει κανείς προσδοκίες για ουσιαστικές αυτοδιοικητικές παρεμβάσεις. Το μόνο που μένει είναι αξιοπρεπής αγώνας για τα αυτονόητα και τα καθημερινά απέναντι στη σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα.
Στέφανος Σταμέλλος
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos/
Πηγή: http://www.e-ecology.gr