Αγαπητέ μου φίλε, δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά δεν βλέπω να αλλάζει εύκολα η κουλτούρα των έργων μέσα στην πόλη. Δες τα πεζοδρόμια που γίνονται αυτές τις μέρες στην οδό Κύπρου. Αυτό είναι το λιγότερο θα μου πεις. Όμως κι εσύ συμφωνείς ότι η εμπειρία των πλημμυρών βάζει στο τραπέζι την ανάγκη για επανεξέταση όλων των ως τώρα παραδοχών στον σχεδιασμό και στην κατασκευή των έργων. Αυτό ακούγεται από παντού. Αλλά το ζήτημα επίσης είναι ότι, όπου και να σηκώσουμε το βλέμμα μας, βλέπουμε εγκλήματα. Εγκλήματα που έχουν ως βάση την ανθρώπινη απληστία, αλλά και την έλλειψη οργάνωσης, σωστού σχεδιασμού και πρόβλεψης.
Το σίγουρο είναι πως, αν σήμερα μπορούσαμε να μελετήσουμε και να φτιάξουμε το Σχέδιο Πόλης της Λαμίας από την αρχή, δεν θα το φτιάχναμε έτσι. Δεν θα αφήναμε την πόλη εκτεθειμένη στον κίνδυνο των νερών του Προφήτη Ηλία, της Νεραιδόραχης και της Όθρης. Δεν θα κλείναμε τα ρέματα που κατεβαίνουν από το λόφο του Προφήτη Ηλία και του Κάστρου. Δεν θα αφήναμε να καταπατηθεί η πλημμυρική ζώνη του Ξηριά. Δεν θα αφήναμε απροστάτευτο το περιαστικό δάσος στις ορέξεις των φερόμενων ιδιοκτητών. Όλοι λένε ότι τις πλημμύρες επιτείνουν η καταστροφή του δάσους, οι παρεμβάσεις στις λεκάνες απορροής, τα μπαζώματα στα ρέματα και φυσικά τα ανεπαρκή τεχνικά έργα.
Εδώ που βρισκόμαστε τώρα, για να γίνει ανθεκτικότερη η πόλη στους πλημμυρικούς κινδύνους χρειάζονται μακρόπνοα έργα αντιπλημμυρικά και δικτύων ομβρίων. Έργα ρύθμισης των πλημμυρικών ροών στον εκτός του αστικού ιστού χώρο, που θα μειώσουν την δυναμική των νερών και θα συγκρατήσουν τις φερτές ύλες. Άρα μπορούμε να μιλάμε για άμεσα μέτρα οριοθέτησης και καθαρισμού των μικρών χειμάρρων, ενισχύοντας και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Να εντοπιστούν τα κρίσιμα σημεία των ρεμάτων, που κατεβαίνουν από τους γύρω λόφους με απόλυτο έλεγχο της απορροής τους, για να μην έχουμε τη λάσπη και τα φερτά για παράδειγμα στην Καλυβίων, που πάντα πλημμυρίζει. Για τον Ξηριά, δεν το συζητάω, θα αναφερθώ αναλυτικά σε άλλη ανάρτηση.
Μέσα στον αστικό ιστό, εκτός από τον καθαρισμό των δρόμων για να μη μεταφέρονται σκουπίδια με τη βροχή και φράζουν το δίκτυο ομβρίων, όπως συμβαίνει κατά κόρο σήμερα, για να πετύχουμε τον περιορισμό του όγκου της πιθανής πλημμύρας, χρειάζεται να εξασφαλίσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες επιφάνειες μεγάλης διαπερατότητας. Αυτό που λέμε να γίνει η πόλη «σφουγγάρι», να μπορεί να απορροφήσει τα νερά της πλημμύρας. Αυτό σημαίνει τα πεζοδρόμια και οι πλατείες να γίνουν σταδιακά διαπερατά -έτσι κι αλλιώς είμαστε διαρκώς στο «ράβε ξύλωνε»- να κατασκευαστούν τάφροι διήθησης, πράσινες στέγες, ομβροδεξαμενές, τεχνητοί υγρότοποι σε κάποια σημεία κλπ
Τα πλημμυρικά φαινόμενα σε πόλεις όπως η Λαμία, που είναι ταχείας απόκρισης, δημιουργούνται λόγω των αδιαπέραστων επιφανειών και της ασφαλτο-τσιμεντοποίησης των πάντων, αλλά και της έλλειψης ζωνών πρασίνου.
Και πού να φτιάξεις τώρα ζώνες πρασίνου μέσα στη Λαμία…
Όμως μπορεί να σπάσει το τσιμέντο σιγά σιγά και σε κάθε γωνιά.
Δεν θέλω να σε κουράσω, αλλά πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε ζωηρή συζήτηση και εξελίξεις αναφορικά με τους πλημμυρικούς κινδύνους.
Δεν πρέπει;
Φιλικά
Στέφανος